ورود غیر قانونی به ملک دیگری و مجازاتش
حق حریم شخصی و حفاظت از جان، مال، حقوق، مسکن و شغل افراد در بسیاری از جوامع به عنوان حقوق اساسی شناخته شده‌اند.
اهمیت این حق در قوانین مختلف، از جمله قانون اساسی، نشانگر تعهدات حکومت به حفاظت از این حقوق است. این تعهدات به منظور ارتقاء امنیت و آرامش اجتماعی و حفظ حقوق شهروندان و جلوگیری از تعرض به حریم شخصی آن‌ها مطرح شده است.
مواجهه با ورود غیرمجاز به منزل دیگران یک جرم است و مقررات مختلفی برای پیگیری و مجازات افراد مرتکب این جرم وضع شده‌اند. این مقررات به عنوان یک ابزار حقوقی برای تنظیم رفتارهای افراد و جلوگیری از نقض حقوق دیگران مورد استفاده قرار می‌گیرند.
تأکید بر عناصر قانونی جرم نشانگر اهمیت حاکمیت حقوقی و عدالت در این زمینه است. این مسئله نشان می‌دهد که مجازات‌ها تنها در صورت وجود شواهد و دلایل قانونی مشخصی اعمال می‌شوند، تا از احتمال تشخیص اشتباه و سوءاستفاده جلوگیری شود.
ورود غیر قانونی به ملک دیگری
قطعه‌ای از ماده 691 قانون مجازات اسلامی که به ورود غیرقانونی به ملک دیگران اشاره دارد، به شرح زیر است:
“هر کس به قهر و غلبه، داخل ملکی شود که در تصرف دیگری است، اعم از آنکه محصور باشد یا نباشد یا در ابتدای ورود، به قهر و غلبه نبوده ولی بعد از اخطار متصرف به قهر و غلبه مانده باشد، علاوه بر رفع تجاوز….”
به این تبصره می‌توان اضافه کرد که ورود به ملک دیگر با زور و قهر و یا بدون آن امکان‌پذیر است. در صورت ورود با زور و قهر، تصرف به نحو قانونی محسوب می‌شود. اما، حتی در صورت عدم استفاده از زور و قهر، اگر فرد پس از اخطار متصرف در ملک باقی بماند، نیز به عنوان تجاوز به حقوق مالک تلقی می‌شود.
در این مورد، قانون گذار مجازات‌هایی را برای متخلفان در نظر گرفته است. این مجازات شامل علاوه بر رفع تجاوز، موارد دیگری نیز می‌شود که باید با مراجعه به متن کامل ماده 691 قانون مجازات اسلامی مورد بررسی قرار گیرد. از این توضیحات مشخص است که قانون این اقدامات را به شدت محکوم کرده و متخلفان را با مجازات‌هایی مشدد مواجه می‌کند.
