شرایط وصیت نامه دست نویس
- اهلیت قانونی وصیتکننده: وصیتکننده باید در زمان تنظیم وصیتنامه دارای اهلیت قانونی باشد. اهلیت قانونی شامل داشتن عقل، بلوغ و رشد است.
- رضایت و اکراه نبودن: وصیتنامه باید به صورت داخلی و با رضایت وصیتکننده تهیه شود و بدون هیچ گونه اجبار یا اکراهی انجام گیرد.
- مورد وصیت حلال و مشروع باشد: موردی که وصیتنامه به آن اشاره دارد، باید حلال، مشروع و جایز باشد. به عبارت دیگر، وصیت کننده نمیتواند درخواستی کند که با قوانین یا اصول اخلاقی در تضاد باشد.
- مورد وصیت در مالکیت وصیتکننده باشد: مورد وصیت باید در مالکیت وصیتکننده باشد و به عنوان دارایی او شناخته شود.
- قابلیت نقل و انتقال: مورد وصیت باید قابلیت نقل و انتقال داشته باشد، به عبارت دیگر، باید از جنس اموال قابل انتقال باشد و نباید از اموال غیر قابل انتقال مثل اموال موقوفه باشد.
- استفاده از خط خود و امضا: وصیتنامه باید به خط خود وصیتکننده نوشته شده و حتماً باید تاریخ دقیق تنظیم آن (روز، ماه، سال) توسط وصیتکننده درج و امضا شود.
توجه داشته باشید که این شرایط ممکن است با توجه به قوانین و مقررات محلی متغیر باشند. بنابراین، در تهیه و اجرای وصیتنامه دستنویس، بهتر است با یک وکیل یا مشاور حقوقی محلی مشوره کنید تا از رعایت صحیح قوانین محلی و حقوقی اطمینان حاصل کنید.
نحوه تنظیم وصیت نامه دست نویس
وصیتنامه دستنویس باید به دقت به این شرایط تطابق داشته باشد تا به عنوان یک سند معتبر و قابل اجرا تلقی شود. امضا، تاریخ دقیق تنظیم، و نوشته شدن به خط خود وصیتکننده از جمله عواملی هستند که معتبریت و اعتبار وصیتنامه را تضمین میکنند.
باید توجه داشت که این شرایط ممکن است در قوانین و مقررات محلی متفاوت باشند، بنابراین در هر کشور و منطقه، به قوانین مربوط به وصیتنامه دستی و معتبریت آن توجه ویژهای شود. همچنین، وصیتنامه دستی تنها به موارد معنوی و داراییهای قابل انتقال مانند خانه، زمین، پول نقد، وسایل نقلیه، و موارد مشابه اعمال میشود و نه به امور غیر معنوی.
با توجه به اینکه وصیتنامه دستی مسائل مرتبط با داراییها و توزیع آنها را مشخص میکند، تهیه و اجرای آن با دقت و شفافیت اهمیت دارد. همچنین، به علت تغییرات ممکن در زندگی افراد، از آنها خواسته میشود که وصیتنامه خود را بهروز نگه دارند و اگر تغییراتی در شرایط خود داشتند، آن را تجدیدنظر کنند تا مطابق با وضعیت فعلی خود باشد.
تنفیذ وصیت نامه دست نویس
در بسیاری از قوانین مرتبط با وصیتنامهها، مشخص شده است که موصی تا یک سوم از کل داراییهای خود را میتواند به دلخواه در وصیتنامه وارد کند. این مقدار معمولاً به عنوان “سهم قابل وصیت” یا “سهم وصیتنامه” شناخته میشود. این سهم را موصی میتواند به کسان دیگری وصیت کند، اما مازاد بر آن باید طبق قوانین وراثت و توزیع داراییها به ورثه قانونی او تعلق گیرد.
این مقدار سهم قابل وصیت و مازاد به وصیتنامه و اجرای آن بستگی به قوانین محلی و قانونی دارد و ممکن است در مناطق مختلف متغیر باشد. این قوانین معمولاً به منظور حفظ حقوق و واجبات وراثه قانونی و تنظیم توزیع داراییها و ممتلکات میباشند.
ماده 843 قانون مدنی در مورد تنفیذ وصیتنامه دستی (وصیتنامه خودنویس) به وضوح مقرراتی را تعیین کرده است که تأثیر و صحت وصیتنامه را در مواردی که مازاد بر یک سوم از داراییها را وصیت میکند، مشخص میکند. این ماده دارای مفاد زیر است:
- وصیت به مازاد بر یک سوم ترکه نافذ نمیباشد: این بدان معناست که هر وصیتنامه دستی که مازاد بر یک سوم کل داراییها را وصیت میکند، به تنهایی نافذ نیست و تنها سهم مازاد بر یک سوم ترکه با موافقت و اجازه وراث اجرا میشود.
- تنفیذ با اجازه وراث: برای تنفیذ وصیتنامه دستی که مازاد بر یک سوم ترکه را وصیت میکند، نیاز به اجازه و رضایت وراث دارید. این به این معناست که وراث باید خواهان تنفیذ وصیت باشند و اجازه دهند که مازاد بر یک سوم ترکه به موجب وصیتنامه تقسیم شود.
- تأثیر تنفیذ برای افرادی که اجازه ندادهاند: اگر برخی از وراث اجازه دهند و برخی دیگر اجازه ندهند، تنفیذ تنها نسبت به سهم وراثی کسانی که اجازه دادهاند اعمال میشود. به عبارت دیگر، مازاد بر یک سوم ترکه تنها به افرادی تعلق میگیرد که اجازه و تأیید خود را اعلام کردهاند.
این مقررات قانونی به منظور حفظ حقوق وراث و تنظیم توزیع داراییها و ممتلکات در مواقعی که وصیت مازاد بر یک سوم ترکه را در پی دارد، اعمال میشوند و از تداخلها و اختلافات حقوقی پیشگیری میکنند.